Wrota Obelisków

Totalny brak logiki w treści, bardzo męcząca narracja. Zupełnie fabuła groch z kapustą. Rzadko spotyka się tak bezsensowne książki.

On wie, że nie może ocenić jej lepiej. Na rdzę, ta książka nawet nie zasługuje na ocenę 4. I wtedy rozerwał świat, swoją rdzawą opinią. Sejszył, że nawet 3 było by lepsze, a obeliksy latały nadal, a świat płonie. // Wybitnie męcząca książka, bez logiki.

Oceny od 1 negatywna do 10 pozytywna.
Fabuła: 3
Pomysł: 5
Logika: 1
Jakość treści: 5
Przewidywalność: 2
Oparcie w faktach: nie dotyczy.
Chęć do następnych książek autora: 2
Zakończenie: 3
Wartość płynąca z książki: 1
Ogólna ocena odbioru: 3

Totalny brak logiki w treści, bardzo męcząca narracja. Zupełnie fabuła groch z kapustą. Rzadko spotyka się tak bezsensowne książki.

On wie, że nie może ocenić jej lepiej. Na rdzę, ta książka nawet nie zasługuje na ocenę 4. I wtedy rozerwał świat, swoją rdzawą opinią. Sejszył, że nawet 3 było by lepsze, a obeliksy latały nadal, a świat płonie. // Wybitnie męcząca książka,...

Za dużo niedopowiedzeń, domyśleń, niejasności. Po przeczytaniu 2/3 książki byłam już zmęczona niezrozumieniem, ale postanowiłam dokończyć. Myślę, że było warto i sięgnę po kolejny tom.

Za dużo niedopowiedzeń, domyśleń, niejasności. Po przeczytaniu 2/3 książki byłam już zmęczona niezrozumieniem, ale postanowiłam dokończyć. Myślę, że było warto i sięgnę po kolejny tom.

W drugim tomie za duzo esencji (stylu, narracji, przemyslen, egzaltacji) w efekcie troche sie pod koniec zmeczylem. Ale i tak sie to polyka :)

W drugim tomie za duzo esencji (stylu, narracji, przemyslen, egzaltacji) w efekcie troche sie pod koniec zmeczylem. Ale i tak sie to polyka :)

Ten tom czytało mi się lepiej niż poprzedni. Historia się rozwija, jest mniej niepotrzebnych wątków z "mniejszościową seksualnością". Fabuła poprowadzona ciekawie, wcześniej się już człowiek przyzwyczaił do narracji, więc nie przeszkadza. Ogółem jest nawet lepiej niż w wcześniej.

Ten tom czytało mi się lepiej niż poprzedni. Historia się rozwija, jest mniej niepotrzebnych wątków z "mniejszościową seksualnością". Fabuła poprowadzona ciekawie, wcześniej się już człowiek przyzwyczaił do narracji, więc nie przeszkadza. Ogółem jest nawet lepiej niż w wcześniej.

Nuda. Prawie DNF.

Nuda. Prawie DNF.

Ponownie wróciłam do tej trylogii i doceniam ją jeszcze bardziej. Autorka rozbudowuje świat, bohaterów i prowadzi wydarzenia na przód.
Polecam!

Ponownie wróciłam do tej trylogii i doceniam ją jeszcze bardziej. Autorka rozbudowuje świat, bohaterów i prowadzi wydarzenia na przód.
Polecam!

Drugi tom jest moim zdaniem dojrzalszy od pierwszego. Plusem jest brak fantazji erotycznych autorki, które w pierwszym tomie nic nie wnosiły do fabuły. Jest wiele odpowiedzi. Ale pojawiają się też nowe pytania, także czuć niedosyt.

Drugi tom jest moim zdaniem dojrzalszy od pierwszego. Plusem jest brak fantazji erotycznych autorki, które w pierwszym tomie nic nie wnosiły do fabuły. Jest wiele odpowiedzi. Ale pojawiają się też nowe pytania, także czuć niedosyt.

Drugi tom trochę zwalnia i mniej zaskakuje. Chyba to naturalne w trylogiach, bo trzeba rozwinąć wątki, wytłumaczyć więcej z uniwersum i zmierzać do finału w ostatnim tomie. Więc dowiadujemy się więcej o przeszłości, o zasadach działania fizyki planety i poznajemy lepiej wszystkich aktorów tej powieści. Postacie są pełnokrwiste, psychologa ich postępowania jest realistyczna, są mieszanką dobrych lub złych decyzji i zachowań.
Ach, i narracja drugoosobowa jest super!
Biorę się za trzeci tom :)

Drugi tom trochę zwalnia i mniej zaskakuje. Chyba to naturalne w trylogiach, bo trzeba rozwinąć wątki, wytłumaczyć więcej z uniwersum i zmierzać do finału w ostatnim tomie. Więc dowiadujemy się więcej o przeszłości, o zasadach działania fizyki planety i poznajemy lepiej wszystkich aktorów tej powieści. Postacie są pełnokrwiste, psychologa ich postępowania jest realistyczna,...

Przełknęłam licząc na bardziej pozytywne zakończenie wątku Alabastra, ale chyba muszę się pogodzić z tym, że tu jednak mamy jedna bohaterkę, a cała reszta ma tylko podkreślać jej wyjątkowość. Szkoda.

Przełknęłam licząc na bardziej pozytywne zakończenie wątku Alabastra, ale chyba muszę się pogodzić z tym, że tu jednak mamy jedna bohaterkę, a cała reszta ma tylko podkreślać jej wyjątkowość. Szkoda.

Drugi tom - świetny, spójny z 1, nadal nieziemsko klimatyczny, przytłaczający i...pozostawiający uczucie niedosytu. Rozwinięty wątek Hoi - dla mnie jakoś dziwnie tragicznej postaci (z resztą jak chyba większość, jeśli nie wszystkie, postaci w tej serii). W ogóle więcej się dowiadujemy o zjadaczach kamieni (widzę oczami wyobraźni świetny serial na podstawie serii "Pęknięta Ziemia!").
Nassun jakoś mnie nie porwała. Nie ufam Shaffie i coś czułam, że jej też nie powinnam kibicować( mały spoiler? ;P).
No i Alabaster... biedny Alabaster. Dziwna i pokręcona relacja z Essun - ciąg dalszy.
Miałam wrażenie podczas lektury, że jakby fabuła utknęła na jakiś czas. Niby ciągle się coś działo, ale tak na prawdę był spory zastój fabularny gdzieś tak do połowy książki.
A i na koniec, muszę przyznać, że tak się wkręciłam w świat przedstawiony, że chyba sama zaczynam sejszyć :D
Co do słowniczka pojęć, to jak dla mnie zupełnie niepotrzebny. Jeśli ktoś w tej serii miał wysoki próg wejścia, to chyba nigdy nie czytał Dukaja (a tam słowniczka nie ma - a powinien być;) )

Drugi tom - świetny, spójny z 1, nadal nieziemsko klimatyczny, przytłaczający i...pozostawiający uczucie niedosytu. Rozwinięty wątek Hoi - dla mnie jakoś dziwnie tragicznej postaci (z resztą jak chyba większość, jeśli nie wszystkie, postaci w tej serii). W ogóle więcej się dowiadujemy o zjadaczach kamieni (widzę oczami wyobraźni świetny serial na podstawie serii...